الشاعر هشام الجخ (جحا)

ﺍﻟﻘﺼﻴﺪﺓ ﺍﻻﻭﻟﻲ
)ﺟﺤﺎ(
ﻋﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﺼﺮ
ﺷﻌﻮﺭ ﺳﺨﻴﻒ
ﺇﻧﻚ ﺗﺤﺲ ﺑﺈﻥ ﻭﻃﻨﻚ ﺷﻲﺀ
ﺿﻌﻴﻒ
ﺻﻮﺗﻚ ﺿﻌﻴﻒ
ﺭﺃﻳﻚ ﺿﻌﻴﻒ
ﺇﻧﻚ ﺗﺒﻴﻊ ﻗﻠﺒﻚ ﻭﺟﺴﻤﻚ
ﻭﺇﻧﻚ ﺗﺒﻴﻊ ﻗﻠﻤﻚ ﻭﺇﺳﻤﻚ
ﻣﺎ ﻳﺠﻴﺒﻮﺵ ﺣﻖ ﺍﻟﺮﻏﻴﻒ
ﺳﺄﻟﻮﺍ ﺟﺤﺎ ﻋﻦ ﺳﺮ ﺿﺤﻜﻪ
ﻗﺎﻟﻚ ﺃﺻﻞ ﺍﺗﻨﻴﻦ ﻭﺷﺒﻜﻮ
ﺍﻟﻠﻰ ﻛﺎﻥ ﻣﻦ ﺗﺤﺖ ﻣﻴﺖ
ﻭﺍﻟﻠﻰ ﻛﺎﻥ ﻣﻦ ﻓﻮﻕ ﻛﻔﻴﻒ
ﺩﺍ ﺷﻌﻮﺭ ﺳﺨﻴﻒ
ﻭﺷﻌﻮﺭ ﺳﺨﻴﻒ
ﺇﻧﻚ ﺗﻜﻮﻥ ﺭﻣﺰ ﺍﻟﺸﺤﺎﺗﺔ
ﺗﺒﻨﻰ ﻣﺒﻨﻰ ﻟﻠﺸﺤﺎﺗﺔ
ﺗﻌﻤﻞ ﻭﺯﺭﺍﺓ ﻟﻠﺸﺤﺎﺗﺔ
ﻳﺎ ﺳﺎﻗﻴﺔ ﺩﻭﺭﻯ...ﻋﺪﻯ ﻓﻮﻗﻰ
ﻭﺩﻭﺳﻰ
ﻧﺼﺒﻮﺍ ﻋﻠﻴﺎ ﻭﺷﺤﺘﻮﻧﻰ ﻓﻠﻮﺳﻰ
ﺭﺑﻄﻮﻧﻰ ﻓﻴﻜﻰ..ﺣﺘﻰ ﻣﺎ
ﺍﺗﻐﻤﻴﺖ
ﻫﻤﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻓﺮﺣﻮﺍ ﻭﻭﺣﺪﻯ ﺃﻧﺎ
ﺍﺗﻐﻤﻴﺖ
ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺒﻴﺖ
ﻋﺎﻳﺶ ﺑﺪﻭﻥ ﻻﺯﻣﺔ
ﻭﻟﻤﺎ ﻣﺮﺓ ﺷﻜﻴﺖ
ﺇﺩﻭﻧﻰ ﺑﺎﻟﺠﺰﻣﺔ
ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﺯﺍﺭﻋﻚ ﺩﻫﺐ
ﺑﺘﺄﻛﻠﻴﻨﻰ ﺳﺒﺎﺥ
ﺇﻥ ﻛﺎﻥ ﺩﺓ ﺗﻘﻞ ﻭﺩﻟﻊ
ﺑﺰﻳﺎﺩﺓ ﺩﻟﻌﻚ ﺑﺎﺥ
ﻻ ﺷﻔﺖ ﻓﻴﻜﻰ ﻫﻨﺎ
ﻭﻻ ﺷﻔﺖ ﻓﻴﻜﻰ ﺗﺮﻑ
ﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﻓﻴﻜﻰ ﻗﺮﻑ
ﻛﺮﺍﻣﺘﻨﺎ ﻣﺘﻬﺎﻧﺔ
ﻭﺍﻟﻠﻘﻤﺔ ﺑﺈﻫﺎﻧﺔ
ﺑﺘﺨﻠﻔﻴﻨﺎ ﻟﻴﻪ ﻟﻤﺎ ﺍﻧﺘﻰ ﻛﺎﺭﻫﺎﻧﺎ
ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻪ ﺗﺒﻘﻰ ﺇﻧﺘﻰ ﻫﺒﺔ ﺍﻟﻨﻴﻞ
ﻳﺎ ﻣﺰﺓ
ﻭﻛﻞ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻤﻴﺔ ﺗﻘﻄﻊ
ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻪ ﻟﻤﺎ ﺍﺷﺘﻜﻰ ﻏﻠﻮ
ﺍﻟﻔﺎﺗﻮﺭﺓ
ﻳﻘﻮﻟﻮ ﺗﺸﻜﻰ ﺑﺲ ﺗﺪﻓﻊ
ﻟﻤﺎ ﻗﺶ ﺍﻟﺮﺯ ﺛﺮﻭﺓ ﺑﺘﺘﺤﺮﻕ
ﻭﺃﻣﺎ ﻧﻔﻂ ﺍﻷﻣﺔ ﺛﺮﻭﺓ ﺑﺘﺘﺴﺮﻕ
ﻭﺃﻣﺎ ﺟﻼﺩﻙ ﻋﻠﻰ ﻭﻻﺩﻙ ﺑﻴﺒﻄﺶ
ﻭﺃﻣﺎ ﻋﻠﻤﻚ ﻣﺎ ﻳﻼﻗﻴﺶ ﻳﺂﻛﻞ
ﻓﻴﻄﻔﺶ
ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻪ ﻧﺮﻓﻊ ﺍﻳﺪﻳﻨﺎ ﺑﺎﻟﺴﻼﻡ
ﻟﺠﻞ ﺍﻟﻐﺰﺍﺓ
ﻭﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻪ ﻟﻤﺎ ﺍﺑﻘﻰ ﻣﺎﺷﻰ ﻓﻰ
ﺣﺎﻟﻰ ﺍﺗﺸﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ
ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻪ ﻟﻤﺎ ﺍﺗﺤﺒﺲ ﺃﺭﺑﻊ ﺳﻨﻴﻦ
ﺣﺒﺲ ﺍﺣﺘﻴﺎﻃﻰ
ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻪ ﻣﺶ ﺣﺎﺳﺔ ﺑﺎﻟﻌﻤﺮ
ﻭﻏﻼﻭﺗﻪ
ﺑﺘﺼﺒﻰ ﻣﺮ ﺍﻟﻌﻤﺮ ﻟﻴﻪ
ﺩﺓ ﺍﻧﺎ ﻛﻨﺖ ﺡ ﺍﻭﻫﺐ ﻟﻚ ﺣﻼﻭﺗﻪ
ﺃﻧﺎ ﻋﻤﺮﻯ ﻣﺎ ﺃﺗﺄﻣﺮﺕ
ﻭﻻ ﺣﻄﻴﺖ ﺷﺮﻭﻃﻰ
ﻭﻣﻜﺎﻥ ﻣﺎ ﺗﺮﺳﻰ ﻣﺮﻛﺒﻚ
ﺑﺎﺑﻨﻰ ﺷﻄﻮﻃﻰ
ﺃﻧﺎ ﻛﻨﺖ ﺟﻴﺸﻚ ﻟﻤﺎ ﻣﻤﺎﻟﻴﻠﻚ
ﺑﺎﻋﻮﻛﻰ
ﻭﻛﻨﺖ ﻳﻮﺳﻒ ﻟﻤﺎ ﻋﺸﺘﻰ ﺳﻨﻴﻦ
ﻋﺠﺎﻑ
ﻭﺿﻠﻮﻋﻰ ﺩﻯ ﺍﻟﻠﻰ ﻓﻰ ﻣﻌﺮﻛﺔ
ﻗﺎﺩﺵ ﺣﻤﻮﻛﻰ
ﻭﺷﻔﺎﻳﻔﻰ ﺩﻯ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﺎ ﺑﻄﻠﺘﺶ ﻓﻰ
ﻳﻮﻡ ﻫﺘﺎﻑ
ﺩﺓ ﺍﻧﺎ ﻛﻞ ﺷﺒﺮ ﻓﻰ ﺃﺭﺿﻚ
ﺍﺗﻤﺮﻣﻐﺖ ﻓﻴﻪ
ﻭﻛﻞ ﻳﻮﻡ ﻋﺸﺘﻴﻪ
ﺃﻧﺎ ﺍﺗﻐﺬﺑﺖ ﺑﻴﻪ
ﺑﺘﻜﺮﻫﻴﻨﻰ ﻋﻴﻮﻧﻚ ﺍﻟﺴﻮﺩﺓ
ﻭﺃﻳﺎﻣﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﻓﺎﺗﺖ
ﻣﺎﻧﺘﻴﺶ ﺣﺒﻴﺒﻴﺘﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭﺩﺓ
ﺣﺒﻴﺒﻨﺘﻰ ﻣﺎﺗﺖ
ﻋﻼ ﺻﻮﺕ ﺃﺩﺍﻧﻚ ﺟﺮﺱ
ﻓﻰ ﺍﻟﺸﺪﺓ ﺻﺎﺣﻴﻨﻠﻚ
ﻣﻦ ﺍﻣﺘﻰ ﻛﺎﻧﻮﺍ ﺍﻟﺤﺮﺱ
ﻫﻤﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﺎﻗﻴﻨﻠﻚ
ﺑﻌﺘﻴﻨﻰ ﻋﻠﺸﺎﻧﻬﻢ
ﻭﻋﻨﻴﻜﻰ ﻣﻌﺼﻮﺑﺔ
ﻳﺎﻫﻠﺘﺮﻯ ﺧﺎﻳﻨﺔ
ﻭﻻ ﺯﻳﻰ ﻣﻐﺼﻮﺑﺔ
ﻛﻞ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﺍﺗﻘﺎﻝ
ﻭﺍﻟﺸﻌﺮ ﺑﻘﻰ ﻣﺎﺳﺦ
ﻭﺍﻟﺼﺒﺮ ﻋﻠﻮ ﺟﺒﺎﻝ
ﻭﺍﻟﻈﻠﻢ ﺷﻰﺀ ﺭﺍﺳﺦ
ﻭﻃﻦ ﻭﻏﺮﻗﺎﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﻨﻄﺎﻋﺔ
ﻛﻞ ﺷﻰﺀ ﺭﻳﺤﺘﻪ ﻧﻄﺎﻋﺔ
ﻋﻠﻤﻮﻧﺎ ﺑﺎﻟﻌﺼﺎﻳﺔ
ﻭﺭﺿﻌﻮﻧﺎ ﺍﻟﺨﻮﻑ ﺭﺿﺎﻋﺔ
ﻋﻠﻤﻮﻧﺎ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺪﺍﺭﺱ
ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻪ ﻛﻠﻤﺔ ﻗﻴﺎﻡ
ﻋﻠﻤﻮﻧﺎ ﻧﺨﺎﻑ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﺎﻇﺮ
ﻓﻴﺘﻤﻨﻊ ﺍﻟﻜﻼﻡ
ﻋﻠﻤﻮﻧﺎ ﺍﺯﺍﻯ ﻧﺨﺎﻑ
ﻭﺍﺯﺍﻯ ﻧﻜﺶ
ﺑﺲ ﻧﺴﻴﻮﺍ ﻳﻌﻠﻤﻮﻧﺎ ﺍﻻﺣﺘﺮﺍﻡ
ﻓﻤﺘﺰﻋﻠﻮﺵ
ﻟﻤﺎ ﺍﺑﻘﻰ ﻣﺶ ﺑﺎﺳﻤﻊ ﻛﻼﻣﻜﻢ
ﻭﻣﺎﺗﺰﻋﻠﻮﺵ ﻟﻤﺎ ﺍﺑﻘﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﻋﻦ
ﺍﻟﻨﻈﺎﻡ
ﻣﺴﺘﻨﻰ ﺍﻳﻪ ﻣﻦ ﻃﻔﻞ ﺭﺑﻮﻩ ﺑﺎﻟﺰﻋﺎﻕ
ﻏﻴﺮ ﺍﻟﻤﺸﺎﻛﻞ ﻭﺍﻟﺨﻨﺎﻕ
ﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻴﻘﻮﻟﻚ ﺑﺤﺒﻚ ﺩﻭﻝ
ﻧﻔﺎﻕ
ﺃﻧﺎ ﻟﻤﺎ ﻗﻠﺖ ﻟﻚ ﺑﺤﺒﻚ
ﻛﺎﻥ ﻧﻔﺎﻕ
ﺍﻟﺤﺐ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺗﻴﻦ ﺑﻴﺪﻭﺍ
ﻣﺶ ﺍﻳﺪ ﺑﺘﺒﻨﻰ ﻭﺳﺘﻤﻴﺖ ﺗﻴﺖ ﺗﻴﺖ
ﻳﻬﺪﻭ
ﺍﻟﺤﺐ ﺣﺎﻟﺔ
ﺍﻟﺤﺐ ﻣﺶ ﺷﻌﺮ ﻭﻗﻮﺍﻟﺔ
ﺍﻟﺤﺐ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺮﺍﺡ ﻓﻰ ﻗﻠﺐ
ﺍﻟﻌﺎﺷﻘﻴﻦ ﻟﻠﻤﻌﺸﻮﻗﻴﻦ
ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻟﻐﻼﺑﺔ ﻳﻨﺎﻣﻮﺍ ﻓﻰ ﺍﻟﻠﻴﻞ
ﺩﻓﻴﺎﻧﻴﻦ
ﺍﻟﺤﺐ ﻳﻌﻨﻰ ﺟﻮﺍﺏ ﻟﻜﻞ
ﺍﻟﻤﺴﺠﻮﻧﻴﻦ
ﻫﻤﺎ ﻟﻴﻪ ﺑﻘﻮﺍ ﻣﺴﺠﻮﻧﻴﻦ
ﻳﻌﻨﻰ ﺃﻋﻴﺶ ﻋﻠﺸﺎﻥ ﻫﺪﻑ
ﻋﻠﺸﺎﻥ ﺭﺳﺎﻟﺔ
ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺣﺲ ﺑﻘﻴﻤﺘﻰ ﻓﻴﻜﻰ
ﺇﻧﻰ ﻣﺶ ﻋﺎﻳﺶ ﻋﻮﺍﻟﺔ
ﻳﻌﻨﻰ ﻟﻤﺎ ﺍﻋﺮﻕ ﺗﻜﺎﻓﺌﻴﻰ ﺑﻌﺪﺍﻟﺔ
ﺍﻟﺤﺐ ﺣﺎﻟﺔ
ﺍﻟﺤﺐ ﻣﺶ ﺷﻌﺮ ﻭﻗﻮﺍﻟﺔ
ﺍﻟﺤﺐ ﺣﺎﺟﺔ ﻣﺎ ﺗﺘﻮﺟﺪﺵ ﻓﻰ
ﻭﺳﻂ ﻧﺎﺱ
ﺑﺘﺠﻴﺐ ﻏﺪﺍﻫﺎ ﻣﻦ ﺻﻨﺎﺩﻳﻖ
ﺍﻟﺰﺑﺎﻟﺔ
ﺑﺎﺭﺕ ﻣﺮﺍﻋﻴﻨﺎ ﻭﺍﻟﺒﺌﺮ ﻗﺪ ﺟﻒَ
ﻭﺍﻟﺠﻮﻉ ﻳﻜﻮﻳﻨﺎ ﻭﺍﻟﺼﺒﺮ ﻣﺎ
ﻛّﻔﻰ
ﻭﺍﻟﻘﻠﺐ ﻻ ﻳﻬﺪﺍ ﻭﺍﻟﺠﺮﺡ ﻻ ﻳﺸﻔﻰ
ﻭﻷﻧﻨﺎ ﻃﻮﻉ
ﺯﻧﺎ ﻟﻬﻢ ﺧﻔﺎ
ﺟﺎﺀﻭﺍ ﺑﻤﻮﻛﺒﻬﻢ
ﻭﺍﺷﺘﻐﻠﺖ ﺍﻟﺰﻓﺔ
ﺍﻟﺪﻓﺔ ﻣﻈﺒﻮﻃﺔ
ﻭﺃﺻﻼ ﻣﺎﻓﻴﺶ ﺩﻓﺔ
ﻭﺍﻟﻜﻔﺔ ﻣﺶ ﻣﺎﻳﻠﺔ
ﻋﻠﺸﺎﻥ ﻣﺎﻓﻴﺶ ﻛﻔﺔ
ﻭ ﺟﺤﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﺟﺎﻯ ﺑﺎﻟﻠﻴﻞ ﻟﺴﺎﻩ
ﺑﻴﺘﺨﻔﻰ
ﺷﺎﻳﻒ ﺩﻳﺪﺍﻥ ﺍﻟﻐﻴﻂ ﺳﺎﺭﺣﺔ
ﻭﻣﺎﺭﺣﻤﺎﺷﻰ
ﻣﻦ ﺟﺒﻨﻪ ﺷﺎﻑ ﺍﻟﺪﻭﺩ ﺳﺎﺑﻪ ﻭﺭﺍﺡ
ﻣﺎﺷﻰ
ﻭﻻ ﺍﺗﻜﺴﻒ ﻟﻠﻨﺎﺱ
ﻭﻻ ﺣﺲ ﻋﻠﻰ ﻃﻮﻟﻪ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﻋﺸﻤﻬﺎ ﻛﺒﻴﺮ ﺟﺮﻳﻮﺍ
ﺑﻴﺸﻜﻮﻟﻪ
ﺿﺤﻚ ﺟﺤﺎ ﺿﺤﻜﺔ ﻣﻮﺍﺷﻰ
ﻣﺎﺩﺍﻡ ﺑﻌﻴﺪ ﻋﻦ ﻃﻴﻨﻰ...ﻣﺎﺷﻰ
ﺍﻟﺪﻭﺩ ﻗﺎﻋﺪ ﻟﻚ ﻳﺎ ﺟﺤﺎ ﻭﻻﺑﺪ ﻓﻰ
ﻃﻴﻨﻚ
ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﻳﻤﺺ ﻓﻰ ﺩﻣﺎﻧﺎ ﻣﺶ
ﺣﻴﺤﻼﻟﻪ ﺍﻻ ﻃﻴﻨﻚ
ﺍﺣﻨﺎ ﺍﻫﻠﻚ
ﺍﺣﻨﺎ ﺭﺟﺎﻟﺘﻚ
ﺃﻣﺎﻧﻚ
ﺇﺣﻨﺎ ﻭﻗﺖ ﺍﻟﺸﺪﺓ ﺳﻨﺪﻙ
ﺇﺣﻨﺎ ﺯﺍﺩﻙ
ﻳﺎ ﺟﺤﺎ ﺍﺣﻤﻰ ﻭﻻﺩﻙ
ﻟﻮ ﻛﻨﺖ ﻋﺎﻳﺰ ﺗﺤﻤﻰ ﻃﻴﻨﻚ
ﺳﻮﻑ ﺃﺭﺣﻞ
ﺭﺑﻤﺎ ﻳﻠﻘﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﺍﺭﺟﻮ ﻟﻘﺎﻩ
ﻫﺎﻣﺸﻰ ﻭﻳﺎ ﺍﻟﺸﺤﺎﺗﻴﻦ
ﻭﺍﺑﻜﻰ ﻋﻠﻰ ﺣﻠﻤﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﺗﺎﻩ
ﺑﺲ ﻣﺶ ﻫﺎﺷﺤﺖ ﺭﻏﻴﻒ
ﻫﺎﺷﺤﺖ ﻭﻃﻦ ﻟﻠﻪ